Bile isteye üşüyüp sonra da kapkalın yorganın altına girip ısınmak, ısınmaya çalışmaktı HAYAT.
Çoğu zaman ağlama taklidi yaparken büzmeyi beceremediğin dudaklarının, ağlarken düzelmeyi beceremeyişiydi.
Tutmaktı, sonuna kadar, mecbur kalacağını bildiğin halde bırakmaya.
Gündüz mutluluğunu, hatırlamaktı; intihar kokan gecelerinde.
Düşünmekti, aklından geçmeyeceğinden emin sanırken kendini, ONLARIN zaten aklından geçmesiydi.
Savaş sesleriydi...
Titremekti, neden titrediğine anlam veremeden.
Ve UÇMAKtı hayallerde. Sadece...
BİR NEFESti.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder